گل و گیاه

کودکان بسته های کوچکی از سوالات بی پایان، کنجکاوی بی حد و حصر، و تخیلات وحشیانه هستند که در بدن کوچکی پیچیده شده اند. در حالی که آن ها تمام تلاش خود را می کنند تا خود را به بزرگسالان بیان کنند، اغلب به دلیل کمبود واژگان توسعه یافته شکست می خورند. این امر باعث می‌شود والدین از آنچه فرزندانشان می‌خواهند بیان کنند بی‌اطلاع می‌مانند.

برای بچه هایتان مقداری کاغذ و یک دسته مداد رنگی قرار دهید و بگذارید بقیه جریان را به شما نشان دهند. اگر کودک شما یک پرتقال می خواهد اما نمی داند نام میوه چیست، می تواند آن را نقاشی کند و به شما نشان دهد.

از نقاشی های کودکانه فرزدتان، شما بینشی از تخیل و احساسات آن ها بدست می آورید. کودکان زمانی اعتماد به نفس پیدا می کنند که بتوانند احساسات خود را بیان کنند و این امر هوش هیجانی آن ها را تقویت می کند.

نقش خود را با تشویق آنها و قدردانی از کار آنها ایفا کنید. به آنها بگویید از مکانی که بازدید کرده اند یک پرتره یا مناظر خانوادگی بسازند. همه اینها این احساس را تقویت می کند که "بله، من می توانم این کار را انجام دهم."

اگر ابزار مناسبی به کودکان داده نشود، می توانند راه خلاقیت هنرهای تجسمی را از دست بدهند.

چطوری گل می کشی؟ آیا شبیه گل مروارید با مرکز زرد و حلقه ای از گلبرگ های بلند است؟ شاید یک ساقه با یک برگ؟

یکی از نکات شگفت‌انگیز همه‌گیری کووید-19، تعداد افرادی بود که به هنرهای تجسمی روی آوردند تا وقت خود را اشغال کنند و ذهن خود را در حین قرنطینه ارتقاء دهند.

رسانه‌های اجتماعی مملو از افرادی بود که هر روز دست خود را در طراحی و نقاشی آسان ، آبرنگ و مجسمه‌سازی تلاش می‌کردند، در حالی که هنرمندان در سراسر جهان تخصص خود را به صورت آنلاین و اغلب رایگان، با آموزش‌ها و دوره‌های آموزشی برای مبتدیان ارائه می‌دادند.

دکتر گای لیندسی، می‌گوید دیدن این همه بزرگسال که دوباره هنرهای تجسمی را پذیرفته‌اند، الهام‌بخش بود.

پژوهش دکتر لیندسی که یک معلم پیش دبستانی 22 ساله بود که در سال 2018 با مدرک دکترا از دانشکده آموزش فارغ التحصیل شد، بر این تمرکز کرده است که چگونه به مربیان دوران کودکی کمک کند تا اعتماد هنری خود را کشف کنند و آنها را قادر سازد تا توانایی های هنری دانش آموزان خود را پرورش دهند.

اگر ارتباط با هنرهای تجسمی در اوایل کودکی به درستی توسعه یابد، نیازی نیست که به یک ناهنجاری تبدیل شود که افراد در شرایط شدید، مانند یک بیماری همه گیر به آن روی بیاورند، بلکه به ستون فقرات خلاقیت و بیان فرد تبدیل شود.

کودکان بسته های کوچکی از سوالات بی پایان، کنجکاوی بی حد و حصر، و تخیلات وحشیانه هستند که در بدن کوچکی پیچیده شده اند. در حالی که آن ها تمام تلاش خود را می کنند تا خود را به بزرگسالان بیان کنند، اغلب به دلیل کمبود واژگان توسعه یافته شکست می خورند. این امر باعث می‌شود والدین از آنچه فرزندانشان می‌خواهند بیان کنند بی‌اطلاع می‌مانند.

برای بچه هایتان مقداری کاغذ و یک دسته مداد رنگی قرار دهید و بگذارید بقیه جریان را به شما نشان دهند. اگر کودک شما یک پرتقال می خواهد اما نمی داند نام میوه چیست، می تواند آن را نقاشی کند و به شما نشان دهد.

از نقاشی های کودکانه فرزدتان، شما بینشی از تخیل و احساسات آن ها بدست می آورید. کودکان زمانی اعتماد به نفس پیدا می کنند که بتوانند احساسات خود را بیان کنند و این امر هوش هیجانی آن ها را تقویت می کند.

نقش خود را با تشویق آنها و قدردانی از کار آنها ایفا کنید. به آنها بگویید از مکانی که بازدید کرده اند یک پرتره یا مناظر خانوادگی بسازند. همه اینها این احساس را تقویت می کند که "بله، من می توانم این کار را انجام دهم."

اگر ابزار مناسبی به کودکان داده نشود، می توانند راه خلاقیت هنرهای تجسمی را از دست بدهند.

چطوری گل می کشی؟ آیا شبیه گل مروارید با مرکز زرد و حلقه ای از گلبرگ های بلند است؟ شاید یک ساقه با یک برگ؟

یکی از نکات شگفت‌انگیز همه‌گیری کووید-19، تعداد افرادی بود که به هنرهای تجسمی روی آوردند تا وقت خود را اشغال کنند و ذهن خود را در حین قرنطینه ارتقاء دهند.

رسانه‌های اجتماعی مملو از افرادی بود که هر روز دست خود را در طراحی و نقاشی آسان ، آبرنگ و مجسمه‌سازی تلاش می‌کردند، در حالی که هنرمندان در سراسر جهان تخصص خود را به صورت آنلاین و اغلب رایگان، با آموزش‌ها و دوره‌های آموزشی برای مبتدیان ارائه می‌دادند.

دکتر گای لیندسی، می‌گوید دیدن این همه بزرگسال که دوباره هنرهای تجسمی را پذیرفته‌اند، الهام‌بخش بود.

پژوهش دکتر لیندسی که یک معلم پیش دبستانی 22 ساله بود که در سال 2018 با مدرک دکترا از دانشکده آموزش فارغ التحصیل شد، بر این تمرکز کرده است که چگونه به مربیان دوران کودکی کمک کند تا اعتماد هنری خود را کشف کنند و آنها را قادر سازد تا توانایی های هنری دانش آموزان خود را پرورش دهند.

اگر ارتباط با هنرهای تجسمی در اوایل کودکی به درستی توسعه یابد، نیازی نیست که به یک ناهنجاری تبدیل شود که افراد در شرایط شدید، مانند یک بیماری همه گیر به آن روی بیاورند، بلکه به ستون فقرات خلاقیت و بیان فرد تبدیل شود.